9 da noite, do martes
Da noite de Santiago
O tren que marcha Madrid-Santiago.
Toma a curva de Angrois.
E todo acaba.
A xente sae das casas da Vila.
A xente morre o tren morre nas vías.
Galiza chora, Galiza da a sua vida.
O telexornal da cifras, non podo crer
Eu so leo e choro.
O tren polos aires.
Velocidade, noite, festa,
Festa que non se prende a Compostela.
Polo duelo da xente.
As estelas do ceo de Santiago
Son as vidas dos morros o tren da morte.
Sempre na nosa mente.
Siempre na curva de Angrois
Que eu pasei no mes de marzo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario